2. Voor Rosa en Papa en alle andere mensen met epilepsie

Voor Rosa en Papa en alle andere mensen met epilepsie

Yara Ruis
from €250 (106%)

Ik kom in actie voor EpilepsieNL, omdat er veel mensen epilepsie hebben, zoals mijn zus en mijn vader. Ik vind dat voor hen heel erg en het is voor mij ook niet fijn. Want ik schrik er altijd heel erg van en het maakt me soms ook bang. Gelukkig zijn er goede dokters.

View all
08-07-2023 | 12:24 Dit zijn extra euro's die Yara kreeg bij het bezorgen van de koekjes.
07-07-2023 | 14:07
02-07-2023 | 21:30
28-06-2023 | 23:14
28-06-2023 | 20:51 Dit is de opbrengst van 66 zakjes verkochte koekjes.
View all

Zo'n gat verwacht je niet..

 07-07-2023 | 14:42 Met deze actie verkocht ik 75 zakjes met koekjes. In elk zakje doen we 8 koekjes. Dus we moeten 600 koekjes bakken..!! Het worden kaneelvingers. Die zijn superlekker. We zijn deze week al een paar keer flink aan het bakken geweest en er liggen nu 240 koekjes in de diepvries. Mama bakte vandaag toen ik op school was en toen ik thuiskwam kon ik ook weer helpen. En alles moet nog in zakjes met een lintje erom. Morgen moeten de zakjes klaar zijn, dan kunnen we ze bezorgen. Dat ga ik samen met papa doen.Gisteren ben ik bij de burgermeester geweest. Dat was leuk. We gingen met Young Leaders daarheen en we mochten hem vragen stellen, we mochten zijn ketting even om en je kon met hem op de foto. Het was een leuke middag. De dag ervoor was ik jarig dus dat was ook al een leuke dag! Ik kreeg een hoverboard. Dat is echt zo vet. Ik had bijna geen tijd meer om aan de koekjes te denken, maar mama herinnerde mij er wel aan.Toen ik gisteren thuiskwam en over de burgermeester had verteld zei mama even later: “Kom maar even bij mij op schoot, ik moet jou ook wat vertellen.” Ik wist het meteen al en zei: “Neeeee, heeft Rosa een aanval gehad?” Toen mama knikte begon ik te huilen. Ik vergat dat ik op m’n hoverboard zou en dat ik bij de burgermeester was geweest. Ik rende meteen naar de kamer om Rosa te knuffelen, die lag op de bank. “Gaat het?” vroeg ik zachtjes. Rosa knikte en zei: “Jawel hoor, het gaat wel.” In de houten kist die in de kamer staat zit nu een gat. Dat heeft Rosa gedaan, maar ze weet zelf niet hoe; er was deze keer niemand bij. Toen papa ‘s avonds thuis kwam had ik een stuk papier over het gat heen gelegd en ik zei dat er een verrassing onder zat. We moesten hard lachen want zo’n gat verwacht je niet en papa reageerde heel grappig.Nu ben ik wel weer blij dat ik deze actie doe. Want ik wil heel graag dat Rosa geen aanvallen meer krijgt en dat de dokters de goede pillen kunnen vinden voor epilepsiepatiënten. Het lijkt erop dat dat wel gaat lukken, ook voor Rosa. En dat is maar goed ook. Want ze heeft nu 18 aanvallen gehad. Ik hou de tel bij.
Read more